Regulują ją art. 40 i następne TULD nr. 43/1973 oraz późniejsze przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego art. 5 i nast. Reg. EWG 2913 z 1992 r.
Czynności i/lub operacje w Urzędzie Celnym mogą być wykonywane osobiście oraz przez bezpośredniego lub pośredniego przedstawiciela. Należy wskazać, że przedstawicielstwo pośrednie stanowi pełnomocnictwo bez przedstawiciela, a zatem na gruncie kodeksu cywilnego taką postać ma ten, kto działa we własnym imieniu i na cudzy rachunek (art. 1705 k.c. pełnomocnik działający we własnym imieniu nabywa prawa i przyjmuje na siebie obowiązki decyzyjne czynności dokonanych z osobami trzecimi, choćby te ostatnie miały wiedzę o pełnomocnictwie).
Pojęcia przedstawicielstwa bezpośredniego i pośredniego są dobrze ugruntowane we Wspólnotowym Kodeksie Celnym.
Zgodnie ze Wspólnotowym Kodeksem Celnym (art. 5) przedstawiciel musi zawsze oświadczyć, że działa w imieniu reprezentowanego, a więc określić, czy jest to przedstawicielstwo bezpośrednie czy pośrednie oraz musi posiadać uprawnienia do reprezentacji. Nakaz ten ma znaczenie w odniesieniu do powstania długu celnego, ponieważ dla art. 201 Wspólnotowego Kodeksu Celnego w przypadku przedstawicielstwa pośredniego za dług celny odpowiada również główny zobowiązany lub osoba, na której rzecz dokonano zgłoszenia celnego.
W każdym razie osoba działająca w charakterze przedstawiciela musi posiadać uprawnienia do reprezentacji, a zatem, w sensie czysto prawnym, musi posiadać umowę zlecenia dotyczącą czynności i/lub operacji, które mają być wykonane w urzędzie celnym. Jest to konieczne, ponieważ (art. 5 ust. 6 Kom. Celnej) organ celny może zażądać od każdej osoby, która twierdzi, że działa w imieniu lub na rzecz innej osoby (a więc bezpośrednio lub pośrednio), przedstawienia dowodu na posiadanie przez nią uprawnień do reprezentacji.
Oczywiste jest, że można być przedstawicielem osoby fizycznej, osoby prawnej, stowarzyszenia posiadającego zdolność do czynności prawnych. Właściwym zleceniodawcą, a więc „osobą” jest więc ten, którego na kilka sposobów określa art. 4) Cod. Pies. Com.
W bardziej specyficznym kontekście procedur odprawy uproszczonej w miejscu, przypisanych niektórym podmiotom celnym, należy podkreślić to, co reguluje okólnik 27 D z dnia 18 lipca 2005 r.: beneficjent procedury odprawy uproszczonej w miejscu, jeżeli jest podmiotem pośredniczącym (spedytor, CAD, itd.), który już reprezentuje odbiorcę/eksportera, musi działać w ramach reprezentacji pośredniej jako zgłaszający, składając zgłoszenie we własnym imieniu i określając, że działa na rzecz odbiorcy/nadawcy, aby zagwarantować możliwość zastosowania wspomnianych art. 201, p. 3 i 209, p. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
